De Po Vlakte
Door: Sulla
Blijf op de hoogte en volg Dyon
26 September 2018 | Italië, Portomaggiore
Montagnana is een mooie oude stad maar we hadden meer drukte verwacht. We sliepen in hotel Aldo Moro, midden in het oude centrum. Een zeer klassieke zaak met een eigenaar die werkelijk alles in de gaten hield. Met de armen op zijn rug wandelde hij door de zaak om te zorgen dat alles tot in de puntjes geregeld werd. Dit hotel is al sinds 1940 in handen van dezelfde familie.
Na gedouched te hebben zijn we op verkenning uit gegaan.
We vonden een erg leuke wijnbar die uitgebaat werd door een jonge, enthousiaste gast met een vriend in Amerika. Verre liefde dus. Hij presenteerde ons een leuke wijnproeverij en natuurlijk de trots van de plaats: de ham. Zeer verrast waren we door de Ferrari Spumante die we geproefd hebben tegen een speciaal tarief; zeker het niveau Champagne!
Na de degustatie was het tijd om iets te eten maar eigenlijk was het aanbod erg mager en van matig niveau. Omdat Franck de kamers in het hotel tegen een speciaal tarief had gekregen besloten we in het hotelrestaurant te eten. Dat werd door de oude baas zeer op prijs gesteld. Toen de door Tonny aangeboden fles Zenato Ripassa op tafel verscheen, kwam hij vrij snel met een alternatief uit de streek waarvan we een glas aangeboden kregen. We hebben prima gegeten en werden bediend door een ober met een hoog Fawlty Tower gehalte. Wel een vakman overigens.
De sommelier liet ons na afloop nog even de keuken en de prachtige wijnkelder zien.
Na een uitgebreid ontbijt vertrokken we weer verder richting Rome. Vandaag weer 110 kilometer gereden over geasfalteerde wegen met veel gaten, kuilen en opeenhopingen. En dat is niet fijn fietsen! Zoals de naam al aan geeft is de Po Vlakte vlak en uitgestrekt. Je passeert kleine (boeren)dorpjes en komt er alleen maar wat plaatselijk (landbouw)verkeer tegen. Saai fietsen dus, behalve voor Tonny. Toen we op een dijk fietsten zag hij de uitgestrektheid voor zich en dacht zich met een sneltreinvaart van Franck en mij te kunnen ontdoen. Maar hij vergat de afslag waardoor we ernstige vertraging opliepen. Onze ploegleider heeft hem ernstig toegesproken. Rond 13 uur kwamen we in Ferrara aan waar we langs het fietspad, gelegen buiten de oude stadsmuren, de lunch heben genoten. We hadden toen al bijna 80 kilometer op de teller staan. Bij het binnenrijden van de stad kregen we meteen gezelschap van bewoners die ook op de fiets reden. Ferrara blijkt de meest fietsvriendelijk stad van Italië te zijn. Via Torro della Fossa, Marrara, Portorotta naar Portomaggiore waar we nog net de twee laatste kamers van een hostel konden krijgen. Onze bedoeling was om meer te fietsen vandaag maar tussen onze overnachtingsplaats en Ravenna, de eerstvolgende grote stad, is bijna niks te vinden om te slapen en/of te eten.
Nog 450 kilometer te gaan naar Rome. We hopen zondag te arriveren en hebben een leuk appartement kunnen boeken.
Net deel twee van onze fietsgids op de post gedaan. De dame op het postkantoor had de enveloppe, voorzien van de adressering al gewogen en gefrankeerd maar toen Franck af wilde rekenen ging dat niet. Hij moest eerst een nummertje trekken uit het apparaat. Meteen toen dat gebeurd was ging het belletje van het loket en kon er pas afgerekend worden. Dus ook hier in Italië bestaan er nog echte ambtenaren!
Na gedouched te hebben zijn we op verkenning uit gegaan.
We vonden een erg leuke wijnbar die uitgebaat werd door een jonge, enthousiaste gast met een vriend in Amerika. Verre liefde dus. Hij presenteerde ons een leuke wijnproeverij en natuurlijk de trots van de plaats: de ham. Zeer verrast waren we door de Ferrari Spumante die we geproefd hebben tegen een speciaal tarief; zeker het niveau Champagne!
Na de degustatie was het tijd om iets te eten maar eigenlijk was het aanbod erg mager en van matig niveau. Omdat Franck de kamers in het hotel tegen een speciaal tarief had gekregen besloten we in het hotelrestaurant te eten. Dat werd door de oude baas zeer op prijs gesteld. Toen de door Tonny aangeboden fles Zenato Ripassa op tafel verscheen, kwam hij vrij snel met een alternatief uit de streek waarvan we een glas aangeboden kregen. We hebben prima gegeten en werden bediend door een ober met een hoog Fawlty Tower gehalte. Wel een vakman overigens.
De sommelier liet ons na afloop nog even de keuken en de prachtige wijnkelder zien.
Na een uitgebreid ontbijt vertrokken we weer verder richting Rome. Vandaag weer 110 kilometer gereden over geasfalteerde wegen met veel gaten, kuilen en opeenhopingen. En dat is niet fijn fietsen! Zoals de naam al aan geeft is de Po Vlakte vlak en uitgestrekt. Je passeert kleine (boeren)dorpjes en komt er alleen maar wat plaatselijk (landbouw)verkeer tegen. Saai fietsen dus, behalve voor Tonny. Toen we op een dijk fietsten zag hij de uitgestrektheid voor zich en dacht zich met een sneltreinvaart van Franck en mij te kunnen ontdoen. Maar hij vergat de afslag waardoor we ernstige vertraging opliepen. Onze ploegleider heeft hem ernstig toegesproken. Rond 13 uur kwamen we in Ferrara aan waar we langs het fietspad, gelegen buiten de oude stadsmuren, de lunch heben genoten. We hadden toen al bijna 80 kilometer op de teller staan. Bij het binnenrijden van de stad kregen we meteen gezelschap van bewoners die ook op de fiets reden. Ferrara blijkt de meest fietsvriendelijk stad van Italië te zijn. Via Torro della Fossa, Marrara, Portorotta naar Portomaggiore waar we nog net de twee laatste kamers van een hostel konden krijgen. Onze bedoeling was om meer te fietsen vandaag maar tussen onze overnachtingsplaats en Ravenna, de eerstvolgende grote stad, is bijna niks te vinden om te slapen en/of te eten.
Nog 450 kilometer te gaan naar Rome. We hopen zondag te arriveren en hebben een leuk appartement kunnen boeken.
Net deel twee van onze fietsgids op de post gedaan. De dame op het postkantoor had de enveloppe, voorzien van de adressering al gewogen en gefrankeerd maar toen Franck af wilde rekenen ging dat niet. Hij moest eerst een nummertje trekken uit het apparaat. Meteen toen dat gebeurd was ging het belletje van het loket en kon er pas afgerekend worden. Dus ook hier in Italië bestaan er nog echte ambtenaren!
-
26 September 2018 - 15:39
Resi:
Wat jullie tot nu toe hebben hebben mogen/kunnen ervaren,bijzondere ontmoetingen op mooie lokaties ,is alleen maar mogelijk op ‘het fietstke’!
Geniet hier nog van !
-
26 September 2018 - 16:14
Christel:
Het einde komt in zicht. Nog maar een paar honderd kilometers te gaan. Nog veel plezier samen en geniet ervan. Wij zijn in ieder geval rete trots op jullie. Tot snel xxx -
26 September 2018 - 18:07
Will:
Ook erg lekker die Italiaanse wijnen,zeker na een lange dag fietsen!
Succes morgen. -
26 September 2018 - 18:40
Ria En Piet:
Dag Verslaggever fiets en maatjesvriend, nooit ontmoet maar dank voor deze pracht documentatie!!!!!!
.
Wat een TOP gevoel moet het zijn om zo samen naar ROME te gaan.
GOOD LUCK voor de (laatste loodjes).
Hartelijke Groeten vanuit Elst,
Ria en Piet van Burk
-
27 September 2018 - 06:28
Loek:
Dag mannen,
Zo te lezen nog geen problemen gehad. Houden zo. De ervaring met bar slechte wegen hadden wij ook 2 jaar terug. Daarom een goede raad: in afdalingen heeeeeel voorzichtig zijn want een gat van 20 bij 20 cm overleeft je fiets niet en jullie komen dan waarschijnlijk niet in Rome aan. De Po (vlakte) is nog saaier dan onze Po(lders).
Succes verder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
